Sylwetki Dyrektorów

Jubileusz 110-lecia jest wspaniałą okazją ku temu, by wspomnieć wszystkich, którzy kierowali szkołą od chwili jej utworzenia, dbali o jej wizerunek, wysoki poziom nauczania, kultywowanie tradycji, by wspomnieć tych, którzy walczyli o jej przetrwanie, zagrożone nieraz z powodu ciągłych trudności lokalowych.

Prezentujemy tutaj sylwetki wszystkich 16 osób - dyrektorów naszej 100-letniej już szkoły, pomimo tego, iż większość z nich znalazła się już we wcześniejszych jubileuszowych publikacjach. Uznaliśmy bowiem, że warto odświeżyć pamięć o jakże ważnych dla rozwoju naszej szkoły ludziach - o tych, którzy podjęli się tego niełatwego zadania, jakim było i jest kierowanie szkołą w wirze nieustannych zmian politycznych, światopoglądowych, społecznych...

Następca dyr. Ignacego Steina – drugi dyrektor Gimnazjum Realnego TSL w latach 1920-1925. Urodził się w Winnikach w roku 1879. Studiował matematykę i fizykę na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel w Tarnopolu, następnie Tarnowie, a potem we Lwowie. W czasie I wojny światowej brał udział w kampanii wojennej jako podporucznik, porucznik i kapitan artylerii. Po wojnie wrócił do pracy w szkolnictwie na stanowisku dyrektora Prywatnego Gimnazjum Sióstr Urszulanek w Tarnowie i jednocześnie nauczyciela II Państwowego Gimnazjum im. Hetmana Jana Tarnowskiego. W roku 1920 został przeniesiony na stanowisko dyrektora Państwowego Gimnazjum Realnego TSL im. A. Asnyka w Białej, którym kierował do roku 1925. W tym roku został bowiem powołany na stanowisko wizytatora szkół średnich KOSK w Krakowie i pracował tam do roku 1937. Zapamiętany został jako człowiek o gruntownej wiedzy, wszechstronnym wykształceniu, bogactwie zainteresowań i niezwykłej inteligencji. We wspomnieniach o nim nie brak zapewnień o jego ogromnej pracowitości i silnym poczuciu odpowiedzialności.

Na podstawie wspomnień i materiałów zebranych przez Jadwigę Mikulską, absolwentkę szkoły

Następca dyr. Ignacego Steina – drugi dyrektor Gimnazjum Realnego TSL w latach 1920-1925. Urodził się w Winnikach w roku 1879. Studiował matematykę i fizykę na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel w Tarnopolu, następnie Tarnowie, a potem we Lwowie. W czasie I wojny światowej brał udział w kampanii wojennej jako podporucznik, porucznik i kapitan artylerii. Po wojnie wrócił do pracy w szkolnictwie na stanowisku dyrektora Prywatnego Gimnazjum Sióstr Urszulanek w Tarnowie i jednocześnie nauczyciela II Państwowego Gimnazjum im. Hetmana Jana Tarnowskiego. W roku 1920 został przeniesiony na stanowisko dyrektora Państwowego Gimnazjum Realnego TSL im. A. Asnyka w Białej, którym kierował do roku 1925. W tym roku został bowiem powołany na stanowisko wizytatora szkół średnich KOSK w Krakowie i pracował tam do roku 1937. Zapamiętany został jako człowiek o gruntownej wiedzy, wszechstronnym wykształceniu, bogactwie zainteresowań i niezwykłej inteligencji. We wspomnieniach o nim nie brak zapewnień o jego ogromnej pracowitości i silnym poczuciu odpowiedzialności.

Na podstawie wspomnień i materiałów zebranych przez Jadwigę Mikulską, absolwentkę szkoły

Urodził się w Przecieszynie, w powiecie oświęcimskim. Jako mały chłopiec po stracie ojca wychował się wraz z trojgiem rodzeństwa pod okiem matki. Po ukończeniu szkoły powszechnej i gimnazjum wyjechał na studia do Krakowa, a następnie do Wiednia. Ukończył germanistykę, doktoryzował się, a następnie uzyskał drugi dyplom z filologii klasycznej – greki i łaciny. Poza tym posiadał prawo nauczania w szkołach średnich: języka francuskiego, logiki i propedeutyki filozofii. Po tak gruntownych studiach objął w roku 1909 posadę profesora j. Niemieckiego, francuskiego i filozofii w 8-letnim wówczas Gimnazjum im. A. Asnyka w Białej. W celu zdobycia jeszcze szerszej wiedzy Leon Chrapczyński podróżował , zwiedzał odległe kraje, poznawał ich kulturę, obyczaje, przyrodę i gospodarkę. Dzięki znajomości języków obcych było mu łatwiej to realizować. Zwiedził Niemcy, Austrię, Szwajcarię, Grecję, Włochy, Francję, prawie wszystkie muzea Europy, Egipt, Rosję. Jego pasją była też turystyka górska- wędrował przez Pireneje, Alpy, Apeniny, Bałkany, Kaukaz.

Jako wychowawca kochał młodzież i wpajał w ich umysły takie zasady, które hartowały ich charaktery w późniejszym życiu. Podziwiał obce kraje, ale najbardziej kochał Polskę i zawsze do niej wracał z wakacyjnych wojaży, by zwiedzać z młodzieżą Tatry, Karpaty i wiele innych pięknych rodzinnych stron. Podczas wojny został uwięziony w obozie za pomoc więźniom oświęcimskim, którym udzielał schronienia. Zmarł 30 października 1962 r. i został pochowany na cmentarzu w Oświęcimiu.

Na podstawie wspomnień Antoniny Faryniak- Kałużnowej

Urodził się we Lwowie w roku 1884. Ukończył Gimnazjum im. św. Anny w Krakowie, a następnie studiował polonistykę i filologię klasyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po ukończeniu studiów pracował jako polonista w Brzeżanach, a później wyjechał do Pińczowa w ówczesnym woj. kieleckim, gdzie objął stanowisko dyrektora gimnazjum. W roku 1925 przeniósł się wraz z żoną i córką do Białej, gdzie przez osiem lat – aż do czerwca 1933 roku - pełnił obowiązki dyrektora Państwowego Gimnazjum im. Adama Asnyka w Białej. Do pracy dydaktycznej podchodził z niezwykłą sumiennością, starannie przygotowywał swe lekcje, by zainteresować uczniów. Organizował akademie okolicznościowe z bogatym programem artystycznym, opiekował się młodzieżą harcerską, organizował wycieczki i kolonie letnie. Od 1 września 1933 aż do wybuchu II wojny światowej uczył w Gimnazjum w Busku, po czym przeniósł się do Krakowa. Po okresie okupacji jeszcze jakiś czas uczył w Gimnazjum im. Sobieskiego w Krakowie. W swoich wspomnieniach często wracał do okresu, kiedy żył i pracował w Białej, uznając te lata za najlepsze w jego pracy pedagogicznej.

Na podstawie wspomnień zebranych przez Antoninę Faryniak-Kałużnową.

Urodził się we Lwowie w roku 1884. Ukończył Gimnazjum im. św. Anny w Krakowie, a następnie studiował polonistykę i filologię klasyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po ukończeniu studiów pracował jako polonista w Brzeżanach, a później wyjechał do Pińczowa w ówczesnym woj. kieleckim, gdzie objął stanowisko dyrektora gimnazjum. W roku 1925 przeniósł się wraz z żoną i córką do Białej, gdzie przez osiem lat – aż do czerwca 1933 roku - pełnił obowiązki dyrektora Państwowego Gimnazjum im. Adama Asnyka w Białej. Do pracy dydaktycznej podchodził z niezwykłą sumiennością, starannie przygotowywał swe lekcje, by zainteresować uczniów. Organizował akademie okolicznościowe z bogatym programem artystycznym, opiekował się młodzieżą harcerską, organizował wycieczki i kolonie letnie. Od 1 września 1933 aż do wybuchu II wojny światowej uczył w Gimnazjum w Busku, po czym przeniósł się do Krakowa. Po okresie okupacji jeszcze jakiś czas uczył w Gimnazjum im. Sobieskiego w Krakowie. W swoich wspomnieniach często wracał do okresu, kiedy żył i pracował w Białej, uznając te lata za najlepsze w jego pracy pedagogicznej.

Na podstawie wspomnień zebranych przez Antoninę Faryniak-Kałużnową.

Urodził się we Lwowie w roku 1884. Ukończył Gimnazjum im. św. Anny w Krakowie, a następnie studiował polonistykę i filologię klasyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po ukończeniu studiów pracował jako polonista w Brzeżanach, a później wyjechał do Pińczowa w ówczesnym woj. kieleckim, gdzie objął stanowisko dyrektora gimnazjum. W roku 1925 przeniósł się wraz z żoną i córką do Białej, gdzie przez osiem lat – aż do czerwca 1933 roku - pełnił obowiązki dyrektora Państwowego Gimnazjum im. Adama Asnyka w Białej. Do pracy dydaktycznej podchodził z niezwykłą sumiennością, starannie przygotowywał swe lekcje, by zainteresować uczniów. Organizował akademie okolicznościowe z bogatym programem artystycznym, opiekował się młodzieżą harcerską, organizował wycieczki i kolonie letnie. Od 1 września 1933 aż do wybuchu II wojny światowej uczył w Gimnazjum w Busku, po czym przeniósł się do Krakowa. Po okresie okupacji jeszcze jakiś czas uczył w Gimnazjum im. Sobieskiego w Krakowie. W swoich wspomnieniach często wracał do okresu, kiedy żył i pracował w Białej, uznając te lata za najlepsze w jego pracy pedagogicznej.

Na podstawie wspomnień zebranych przez Antoninę Faryniak-Kałużnową.

Urodziła się w Przemyślu, ale szkołę średnią ukończyła w Krakowie, a następnie rozpoczęła studia polonistyczne, anglistykę i romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uzyskała dyplomy uprawniające ją do nauczania j. polskiego, angielskiego i francuskiego w szkołach średnich oraz stopień doktora filozofii na podstawie pracy o pisarzach epoki stanisławowskiej. W 1927 rozpoczęła pracę W Państwowym Gimnazjum Męskim im. Witkowskiego w Krakowie.

W 1933 roku została mianowana dyrektorem Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Adama Asnyka w Białej Krakowskiej. Dzięki swej rozległej wiedzy i zaletom charakteru szybko znalazła uznanie całego grona nauczycielskiego. Była życzliwa i koleżeńska, cechowała ją też empatia i sprawiedliwość, a grono nauczycielskie, doceniając jej postawę, solidarnie pomagało jej w dążeniu do utrzymania jak najwyższego poziomu szkoły.

U młodzieży także cieszyła się dużym autorytetem, jej lekcje były interesujące i atrakcyjne. Organizowała dodatkowe zajęcia z języka angielskiego i francuskiego, wycieczki naukowe i krajoznawcze. W swej pracy dydaktyczno-wychowawczej kładła nacisk na edukację regionalną, działała ponadto na niwie naukowej, lecz wszystkie jej prace naukowe, szkice – przepadły zniszczone wraz z całą jej biblioteką przez Hitlerowców w 1939r.

W czasie okupacji dyrektor Zofia Bastgen organizowała naukę w szkole podstawowej we wsi Stobrzeżna pod Dębicą. Następnie przeniosła się do Dębicy, gdzie pracowała w Szkole Handlowej i przez 3,5 roku prowadziła tajne nauczanie na poziomie gimnazjalnym i licealnym w zakresie niemalże wszystkich przedmiotów humanistycznych.

Podczas II wojny światowej była dwukrotnie aresztowana przez Gestapo (w 1940 i 1943r.) w związku z tajnym nauczaniem i prowadzeniem w konspiracji biblioteki dla młodzieży. Dostała się do więzienia w Tarnowie, Krakowie, a następnie została wywieziona do obozu koncentracyjnego w Ravensbrűck, gdzie była jedną z najbardziej ofiarnych organizatorek tajnego nauczania.

Po zakończeniu wojny Zofia Bastgen wróciła do pracy na stanowisku dyrektora Liceum Ogólnokształcącego im. A. Asnyka i kierowała szkołą do grudnia 1946r. Ciężkie przeżycia obozowe i związane z tym wyczerpanie fizyczne zmusiły ją wówczas do wycofania się na spokojniejszą placówkę. Została wiceprzewodniczącą Sekcji Szkół Średnich ZNP, a następnie wykładowcą w katedrze Filologii Angielskiej Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu w Łodzi, a także nauczycielką w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej im. Kołłątaja w Warszawie. Była współzałożycielem, długoletnim członkiem i prezesem do spraw pedagogicznych Spółdzielni Pracy Nauczycieli Języków Obcych „Lingwista” i przez wiele lat sekretarzem Komisji Filologii Nowożytnej Warszawskiego Towarzystwa Naukowego.

Na podstawie wspomnień zebranych przez Janinę Gaczorek

Urodziła się w Krakowie. Tam też ukończyła studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i doktoryzowała się

Swą pracę nauczycielską związała z jedna szkołą - Gimnazjum i Liceum im. A. Asnyka w Białej Krakowskiej, a następnie w Bielsku-Białej. Obowiązki dyrektora pełniła w okresie od 1 kwietnia 1945 do 30 czerwca tegoż roku – od momentu uruchomienia szkoły po wojnie do czasu powrotu przedwojennego dyrektora – Zofii Bastgen z Obozu koncentracyjnego w Ravensbrűck. Przez wiele lat była zastępcą dyrektora.

Jej lekcje historii oraz wiedzy o Polsce i świecie współczesnym owocowały tym, że Janina Gaczorek osiągała najlepsze wyniki nauczania spośród licznej grupy dobrych nauczycieli Liceum, co potwierdzały egzaminy maturalne oraz egzaminy wstępne na studia wyższe.

Była nie tylko wzorem nauczyciela, ale także wychowawcy. Odwiedzała domy uczniów, aby poznać ich warunki bytu i potrzeby oraz nawiązać bliskie kontakty z rodzicami. Poprzez prowadzenie tzw. Uniwersytetu dla Rodziców organizowała ich pedagogizację. Przez 10 lat pełniła funkcję kierownika i prelegenta tej placówki. Brała aktywny udział w działalności społecznej. Pełniła funkcję wiceprezesa Zarządu Oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego, działała też w Towarzystwie Przyjaciół Ziemi Bielsko-Bialskiej.

Na podstawie materiałów i wspomnień zebranych przez Jana Kukulskiego

Urodziła się w Krakowie. Tam też ukończyła studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i doktoryzowała się

Swą pracę nauczycielską związała z jedna szkołą - Gimnazjum i Liceum im. A. Asnyka w Białej Krakowskiej, a następnie w Bielsku-Białej. Obowiązki dyrektora pełniła w okresie od 1 kwietnia 1945 do 30 czerwca tegoż roku – od momentu uruchomienia szkoły po wojnie do czasu powrotu przedwojennego dyrektora – Zofii Bastgen z Obozu koncentracyjnego w Ravensbrűck. Przez wiele lat była zastępcą dyrektora.

Jej lekcje historii oraz wiedzy o Polsce i świecie współczesnym owocowały tym, że Janina Gaczorek osiągała najlepsze wyniki nauczania spośród licznej grupy dobrych nauczycieli Liceum, co potwierdzały egzaminy maturalne oraz egzaminy wstępne na studia wyższe.

Była nie tylko wzorem nauczyciela, ale także wychowawcy. Odwiedzała domy uczniów, aby poznać ich warunki bytu i potrzeby oraz nawiązać bliskie kontakty z rodzicami. Poprzez prowadzenie tzw. Uniwersytetu dla Rodziców organizowała ich pedagogizację. Przez 10 lat pełniła funkcję kierownika i prelegenta tej placówki. Brała aktywny udział w działalności społecznej. Pełniła funkcję wiceprezesa Zarządu Oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego, działała też w Towarzystwie Przyjaciół Ziemi Bielsko-Bialskiej.

Na podstawie materiałów i wspomnień zebranych przez Jana Kukulskiego

Z wykształcenia była filologiem klasycznym. Ukończyła studia wyższe na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Swą pracę nauczycielską rozpoczęła w Krośnie jako nauczycielka języka łacińskiego i historii, następnie pracowała w Oświęcimiu, a tuż po wojnie związała się z Gimnazjum i Liceum Adama Asnyka w Bielsku-Białej, pracując tutaj od września 1945 do roku 1953.

Uczyła języka łacińskiego i propedeutyki filozofii. Od roku 1946 do 1 lipca 1948 pełniła obowiązki dyrektora w związku z wyjazdem pani dyrektor Zofii Bastgen do Warszawy, która podjęła tam pracę w Zarządzie Głównym ZNP. Władysława Baran została zapamiętana jako osoba odznaczająca się taktem, gorliwością i oddaniem szkole, a także ogromną życzliwością w stosunku do młodzieży, stąd też była bardzo lubiana i ceniona przez uczniów. Ponieważ lubiła kontakt z młodymi ludźmi, chętnie podjęła się funkcji kierownika internatu, organizowała też wiele wycieczek. W 1953 roku przeniosła się do Liceum dla Wychowawczyń Przedszkola.

Na podstawie materiałów zebranych przez Janinę Gaczorek

Urodził się w Bochni. Po maturze rozpoczął studia w zakresie historii i geografii na Uniwersytecie Jagiellońskim Po ukończeniu studiów podjął pracę jako nauczyciel gimnazjum w Myślenicach i Wadowicach. Następnie zatrudnił się w Sanatoryjnym Gimnazjum i Liceum Męskim im. dr Jana Wieczorkowskiego w Rabce Zdroju., gdzie uczył aż do wybuchu II wojny światowej.

W czasie okupacji pracował jako robotnik leśny w powiecie bocheńskim, a jednocześnie brał udział w tajnym nauczaniu. W 1941 został nauczycielem w szkole podstawowej w Mikluszowicach, a potem w Dziewinie., po wojnie zaś kierownikiem szkoły podstawowej i dyrektorem Gminnego Gimnazjum. 1 sierpnia 1948 r. został powołany na stanowisko dyrektora 11-letniej szkoły Ogólnokształcącej im. Adama Asnyka w Białej Krakowskiej. Na tym stanowisku pracował do listopada 1951 r., kiedy to został mianowany wizytatorem okręgowym w Kuratorium w Katowicach. W październiku 1955 roku podjął pracę w Ministerstwie Oświaty na stanowisko wizytatora szkolnictwa licealnego ogólnokształcącego.

Pozostawił po sobie wspomnienie człowieka bardzo pracowitego, odpowiedzialnego, doskonale obeznanego z prawem oświatowym. Był wymagającym, ale bardzo życzliwym przełożonym. Jako późniejszy wizytator ministerialny służył Liceum im. A. Asnyka radą i pomocą.

Na podstawie materiałów zebranych przez Janinę Trent-Gaczorek

Urodził się w Bochni. Po maturze rozpoczął studia w zakresie historii i geografii na Uniwersytecie Jagiellońskim Po ukończeniu studiów podjął pracę jako nauczyciel gimnazjum w Myślenicach i Wadowicach. Następnie zatrudnił się w Sanatoryjnym Gimnazjum i Liceum Męskim im. dr Jana Wieczorkowskiego w Rabce Zdroju., gdzie uczył aż do wybuchu II wojny światowej.

W czasie okupacji pracował jako robotnik leśny w powiecie bocheńskim, a jednocześnie brał udział w tajnym nauczaniu. W 1941 został nauczycielem w szkole podstawowej w Mikluszowicach, a potem w Dziewinie., po wojnie zaś kierownikiem szkoły podstawowej i dyrektorem Gminnego Gimnazjum. 1 sierpnia 1948 r. został powołany na stanowisko dyrektora 11-letniej szkoły Ogólnokształcącej im. Adama Asnyka w Białej Krakowskiej. Na tym stanowisku pracował do listopada 1951 r., kiedy to został mianowany wizytatorem okręgowym w Kuratorium w Katowicach. W październiku 1955 roku podjął pracę w Ministerstwie Oświaty na stanowisko wizytatora szkolnictwa licealnego ogólnokształcącego.

Pozostawił po sobie wspomnienie człowieka bardzo pracowitego, odpowiedzialnego, doskonale obeznanego z prawem oświatowym. Był wymagającym, ale bardzo życzliwym przełożonym. Jako późniejszy wizytator ministerialny służył Liceum im. A. Asnyka radą i pomocą.

Na podstawie materiałów zebranych przez Janinę Trent-Gaczorek

Urodziła się w Chmielniku, w powiecie buskim na kielecczyźnie. W roku 1950 została powołana przez Kuratorium Okręgu Szkolnego w Katowicach do pełnienia obowiązków dyrektora III Szkoły Ogólnokształcącej stopnia podstawowego i licealnego im. A. Asnyka w Bielsku-Białej. Szkołą kierowała do roku 1954. Była bardzo życzliwie ustosunkowana do młodzieży. Jak wspominał Karol Pieczka, młodzież miała w niej wielką opiekunkę.

Na podstawie wspomnień Karola Pieczki

Ukończył Seminarium Nauczycielskie w Rzeszowie, po czym został mianowany nauczycielem szkoły podstawowej. W roku 1928 został powołany do odbycia służby czynnej w Podchorążówce w Krakowie. Znany był z zaangażowania w pracę społeczną: prowadził teatr amatorski, bibliotekę Towarzystwa Szkoły Ludowej, kursy gotowania i szycia, półkolonie, wygłaszał odczyty. By ł komendantem kampanii przysposobienia wojskowego i instruktorem powiatowym obrony przeciwlotniczo-gazowej. W czasie II wojny światowej dostał się do niewoli i pozostawał w niej aż do wyzwolenia. W 1947 ukończył studia w Instytucie Pedagogicznym. Kierował dwoma szkołami w powiecie tarnogórskimi i Domem Dziecka w Sławęcicach.

W 1950 r. przeniósł się do Bielska, gdzie zaczął kierować Szkołą Podstawową nr 4, był zastępcą dyrektora Liceum Ogólnokształcącego im. S. Żeromskiego oraz Liceum Ogólnokształcącego w Czechowicach.. W roku 1954 został powołany na stanowisko dyrektora Liceum Ogólnokształcącego im. A. Asnyka. Ta skromnie wyposażona wówczas szkoła, mająca w dodatku trudności lokalowe zaczęła się pod kierownictwem Jana Kukulskiego coraz bardziej rozwijać. Był to bowiem dyrektor bardzo pracowity, pełen zapału i inicjatywy, dbał o wysoki poziom szkoły, jej uznanie w środowisku. Sam ciągle się dokształcał i zachęcał do tego nauczycieli. Dyrektor Jan Kukulski kierował Liceum im. Asnyka do roku 1966, kiedy to jego obowiązki przejęła Weronika Grabska-Martyniak.

Na podstawie materiałów zebranych przez Janinę Trent-Gaczorek

Urodziła się w Międzybrodziu Bialskim. W roku 1954 ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Bielsku-Białej, po czym podjęła studia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Pracę pedagogiczną rozpoczęła w marcu 1960 jako kierownik internatu żeńskiego w Kłobucku. Potem przeniosła się do Bierunia Starego, gdzie została mianowana nauczycielką geografii w Liceum Ogólnokształcącym. Po dwóch latach pracy została zastępcą dyrektora Liceum, którą to funkcję pełniła przez trzy lata. Od 1 września 1965 roku tę samą funkcję zaczyna pełnić w Liceum Ogólnokształcącym im. A. Asnyka w Bielsku-Białej. Rok później została mianowana dyrektorem szkoły i kierowała nią do końca sierpnia 1969 r., a następnie została przeniesiona na stanowisko dyrektora Liceum Ogólnokształcącego dla Pracujących w Bielsku-Białej. Jeszcze później pracowała jako wizytator problemowy dla spraw krajoznawstwa i turystyki w ówczesnym Kuratorium Oświaty i Wychowania Bielsku-Białej.

Była dyrektorem angażującym się bardzo mocno społecznie i zawodowo, wśród młodzieży zaszczepiła bakcyl krajoznawstwa i turystyki, zakładając Szkolne Koło Krajoznawczo-Turystyczne, organizując rajdy, wycieczki krajowe i zagraniczne. Chociaż kierowała szkołą stosunkowo krótko- bo tylko przez 4 lata – wspominała ten okres bardzo miło. Sentyment do tej szkoły wynikał zapewne między innymi stąd, że jaj najstarszy brat, który zginął podczas wojny w Auschwitz, ukończył 1935 r. Gimnazjum im. Asnyka.

Na podstawie wspomnień zebranych przez Janinę Trent-Gaczorek

Urodził się w Łodygowicach. W 1959 r. ukończył Państwowe Liceum Pedagogiczne w Żywcu, a w 1964 filologię rosyjską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Pracę w Liceum im. Asnyka rozpoczął w roku 1964 jako nauczyciel języka rosyjskiego. Trzy lata później został zastępcą dyrektora, a w latach 1969 do 1975 kierował szkołą jako dyrektor liceum. Był energicznym i dobrym organizatorem. Cechował go takt i serdeczny stosunek do nauczycieli i młodzieży. Stwarzał rodzinną atmosferę w szkole, bo był dowcipny i pogodny. Zawdzięczali mu wiele zwłaszcza młodzi nauczyciele, którzy uważali się niemal za jego wychowanków. Pod kierownictwem dyrektora Kubicy szkoła bardzo wzbogaciła swą bazę dydaktyczną: została urządzona pracownia j. polskiego, j. rosyjskiego i elektroniki, a pracownie chemiczna i historyczna zostały zmodernizowane, co zaowocowało wzrostem liczby uczestników olimpiad przedmiotowych oraz absolwentów przyjętych na studia wyższe. Warto też wspomnieć o osiągnięciach sportowych uczniów. Podniosły się bowiem wyniki w lekkiej atletyce, narciarstwie, judo, siatkówce i piłce nożnej.

Na podstawie materiałów zebranych przez Janinę Trent-Gaczorek

Urodził się w Wyśmierzycach. Ukończył Liceum Pedagogiczne w Radomiu. Od roku 1950 pracował w Szkole Ćwiczeń i w Liceum Pedagogicznym w Bielsku-Białej. W 1957 roku ukończył zaoczne studia filologii rosyjskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. W latach 1961-69 pełnił funkcję zastępcy dyrektora, a następnie dyrektora w Liceum Pedagogicznym oraz w Technikum Łączności w Bielsku-Białej, następnie był zastępcą dyrektora w Zespole Szkół Zawodowych nr 3 w Bielsku-Białej. 1 września 1975 roku objął stanowisko dyrektora w Liceum Ogólnokształcącym im. A. Asnyka. Na tym stanowisku pracował przez pięć lat i były to lata obfitujące w przedsięwzięcia, które promowały szkołę w środowisku lokalnym. W czasie jego kadencji liceum uzyskało tytuł najbardziej usportowionej szkoły województwa. Sportowcy z „Asnyka” byli w krajowej czołówce w takich dyscyplinach, jak narciarstwo alpejskie, lekkoatletyka, piłka siatkowa i judo.

Dyrektor Rogoliński jest w szkole wspominany jako człowiek z poczuciem humoru, mający wiele serca i zrozumienia zarówno dla uczniów, jak i dla pracowników szkoły – nauczycieli i administracji. Od roku 1979 zmagał się jednak z atakami na uczniów oskarżanych o działalność antypaństwową i wiosną 1980 roku został zmuszony do złożenia rezygnacji z funkcji dyrektora. Od roku 1981 pracował w Wojewódzkiej Bibliotece Pedagogicznej, a od roku 1982 do 1990 wrócił do Liceum im. Asnyka jako nauczyciel języka rosyjskiego. Zdobył wiele nagród i odznaczeń, m.in. Krzyż Polonia Restituta. Obecnie jest już na emeryturze, ale odwiedza naszą szkołę i dzieli się z nami wspomnieniami z lat pracy w niej spędzonych. Jest też żywo zainteresowany jej losami, aktualnymi problemami, w rozwiązaniu których stara się pomóc

Urodził się w Wyśmierzycach. Ukończył Liceum Pedagogiczne w Radomiu. Od roku 1950 pracował w Szkole Ćwiczeń i w Liceum Pedagogicznym w Bielsku-Białej. W 1957 roku ukończył zaoczne studia filologii rosyjskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. W latach 1961-69 pełnił funkcję zastępcy dyrektora, a następnie dyrektora w Liceum Pedagogicznym oraz w Technikum Łączności w Bielsku-Białej, następnie był zastępcą dyrektora w Zespole Szkół Zawodowych nr 3 w Bielsku-Białej. 1 września 1975 roku objął stanowisko dyrektora w Liceum Ogólnokształcącym im. A. Asnyka. Na tym stanowisku pracował przez pięć lat i były to lata obfitujące w przedsięwzięcia, które promowały szkołę w środowisku lokalnym. W czasie jego kadencji liceum uzyskało tytuł najbardziej usportowionej szkoły województwa. Sportowcy z „Asnyka” byli w krajowej czołówce w takich dyscyplinach, jak narciarstwo alpejskie, lekkoatletyka, piłka siatkowa i judo.

Dyrektor Rogoliński jest w szkole wspominany jako człowiek z poczuciem humoru, mający wiele serca i zrozumienia zarówno dla uczniów, jak i dla pracowników szkoły – nauczycieli i administracji. Od roku 1979 zmagał się jednak z atakami na uczniów oskarżanych o działalność antypaństwową i wiosną 1980 roku został zmuszony do złożenia rezygnacji z funkcji dyrektora. Od roku 1981 pracował w Wojewódzkiej Bibliotece Pedagogicznej, a od roku 1982 do 1990 wrócił do Liceum im. Asnyka jako nauczyciel języka rosyjskiego. Zdobył wiele nagród i odznaczeń, m.in. Krzyż Polonia Restituta. Obecnie jest już na emeryturze, ale odwiedza naszą szkołę i dzieli się z nami wspomnieniami z lat pracy w niej spędzonych. Jest też żywo zainteresowany jej losami, aktualnymi problemami, w rozwiązaniu których stara się pomóc

Urodziła się w Bełżcu. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego im. S. Konarskiego w Oświęcimiu rozpoczęła studia w zakresie filologii klasycznej w Uniwersytecie Jagiellońskim. Później przeniosła się do Warszawy i tam na Uniwersytecie Warszawskim ukończyła studia, po czym podjęła pracę w Bibliotece Narodowej.

W roku 1968 przeniosła się do Bielska-Białej, gdzie rozpoczęła pracę w Technikum Zawodowym dla Pracujących i Zespole Szkół Zawodowych nr 3 (po zmianie nazwy). Od 1972 r. pracowała jednocześnie w I LO im. Mikołaja Kopernika w Bielsku-Białej. W 1970 rozpoczęła studia zaoczne w zakresie filologii polskiej na UJ, a w latach 1972-1974 studiowała na Wydziale Filozofii, Socjologii i Nauk Politycznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Od 1 sierpnia 1980 r. do 31 sierpnia 2006 r. pracowała na stanowisku dyrektora II Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Asnyka w Bielsku-Białej. Zamiłowanie do pracy z młodzieżą sprawiło, że po przejściu na emeryturę pani dyrektor Iwona Lubowska nie zrezygnowała z działalności w szkolnictwie i obecnie jest dyrektorem Liceum Ogólnokształcącego o Profilu Artystycznym im. S. Wyspiańskiego w Bielsku-Białej.

Dwadzieścia sześć lat pracy na stanowisku dyrektora II LO im. A. Asnyka pokazało, że jest osobą bardzo pracowitą i rzetelnie podchodzącą do wykonywania swoich obowiązków. Z jej inspiracji powstała klasa o profilu klasycznym – z łaciną i greką. Pani dyrektor Lubowska jest wspominana w Asnyku jako osoba życzliwie usposobiona do młodzieży i młodych nauczycieli, stawiających swoje pierwsze kroki w pracy zawodowej. Zawsze służyła im radą i pomagała w pokonywaniu pojawiających się trudności. Za swe zasługi w pracy zawodowej i działalności społecznej była wielokrotnie nagradzana i odznaczana. Otrzymała m.in. nagrody Inspektora Oświaty, Kuratora Oświaty, Ministra Oświaty i Wychowania oraz Prezydenta Miasta Bielska-Białej, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Złotą Odznakę ZNP, Złotą Odznakę TPD.

Urodziła się w Brennej. W roku 1992 ukończyła studia filologii polskiej na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a w 2000 r. Interdyscyplinarne Studia Podyplomowe w Wyższej Szkole Administracji w Bielsku-Białej. W 2003 roku uzyskała stopień nauczyciela dyplomowanego, a w 2006r. ukończyła studia podyplomowe z zakresu zarządzania placówką oświatową w Wyższej Szkole Administracji w Bielsku-Białej.

Swą pracę nauczycielską rozpoczęła po studiach w roku 1992 i przez pięć lat pracowała Zespole szkół Zawodowych w Skoczowie. Od roku 1997 pracuje w II Liceum Ogólnokształcącym im. A. Asnyka w Bielsku-Białej jako nauczyciel języka polskiego, a od roku 2006 - jako dyrektor szkoły. Będąc opiekunką koła literackiego przygotowywała akademie, m.in. bogaty program artystyczny na 95-lecie szkoły. Jako pierwsza w szkole podjęła się przygotowania hospitacji diagnozującej, którą miało okazję obserwować całe grono pedagogiczne. Sporządziła też i przeprowadziła projekt edukacyjny „Tolerancja”, który stał się inspiracją dla innych nauczycieli i ich projektów. Jest autorką artykułów metodycznych w specjalistycznych publikacjach zbiorowych, m.in. Nieprzebrzmiałe echo twórczości Mickiewicza. Scenariusze imprez okolicznościowych, a także książek: Arkadyjskie ojczyzny mityczne oraz Od słowa do wartości. Testy sprawdzające. Za pracę dydaktyczno-wychowawczą została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi. Poza działalnością zawodową pani dyrektor Barbara Drwal działa w organizacjach, takich jak Towarzystwo im. Zofii Kossak, ZNP (1992-1997). Ogromnym i najważniejszym wyzwaniem, przed którym stanęła pani dyrektor Drwal jest zorganizowanie tego niezwykłego jubileuszu, jakim jest 110-lecie naszej szkoły.

Zebrała i opracowała Danuta Ryszka

II Liceum Ogólnokształcące

im. Adama Asnyka

w Bielsku-Białej

Ignacy Stein

Władysław Wierzbicki

Władysław Wierzbicki

Leon Chrapczyński

Leon Chrapczyński

Leon Chrapczyński

Marian Chmielowiec

Marian Chmielowiec

Zofia Bastgen

Janina Gaczorek

Władysława Baran

Adam Romanowski

Adam Romanowski

Alfreda Zychowicz

Alfreda Zychowicz

Jan Kukulski

Jan Kukulski

Weronika Grabska-Martyniak

Weronika Grabska-Martyniak

Jerzy Kubica

Franciszek Rogoliński

Franciszek Rogoliński

Iwona Lubowska

Barbara Drwal